Excursie - Circuit Zandvoort
Vrijdagavond 10 september 1999, 22:24 uur. We staan gezellig te praten aan een sta-tafeltje in de gezelligste kroeg (
Mickey's bar) van heel Zandvoort, genieten van het zoveeeeelste wijntje en biertje. Vraagt de voorzitter van de Stoha
( Peter R. de Vries, leuke vent hoor! ) ineens: " Zeg, wil jij een stukje over deze excursie schrijven voor het
Stoha- bulletin?"
Verbaasde reactie van mij: " Dat had je beter aan het begin van de excursie kunnen
vragen! Wat weet ik nu - na ettelijke wijntjes- nog van alle details, die op zich reuze interessant kunnen zijn hoor,
daar niet van hoor! Maar eerlijk gezegd en gezwegen, het zal me een biet zijn hoe zo'n tracé wordt aangelegd
(terugkijkend op deze avond typeer ik dit als een typische OD opmerking). Ik kom eigenlijk alleen maar voor de
gezelligheid!!"
Deze opmerking zet geen zoden aan de dijk. Peter houdt vol.
" Dan schrijf je dát toch gewoon op !! " .............
Ik heb geen keus. Mijn gevoel zegt me dat ik ook een steentje moet bijdragen. Tenslotte zetten de bestuursleden en
overig werkvolk ook hun vrijwillige beentje voor in deze goede zaak! En wat ís het weer goed
georganiseerd.
Verschillende sprekers, waaronder de Perschef van circuit Zandvoort, Dirk Buwalda, houden een verhaal vanuit
hun visie. De miljoenen opbrengsten ten gevolge van de verlenging van het circuit vliegen door de zaal. Je zou haast
vergeten dat het nog helemaal niet zeker is of het Mr. Ekklestone zal behagen om met het F1-circus naar Zandvoort te
komen.
Zeer Deskundige Mensen van Grontmij vertellen over het voorbereidingsproces, de enorm krappe tijdsplanning,
alle uiterst noodzakelijke vergunningen die er niet op tijd waren, enzovoorts.
Tot slot aannemer Nelissen, die mij met z'n verhaal weet te boeien, want wat is er leuker dan de echte
praktijkverhalen? Miljoenen kubieke meters duin zijn er verplaatst, omwille van de bewoners van een paar flats en
een kolonie konijnen die ook recht hebben op hun rust.
We mogen het werk in levende lijve aanschouwen en dus wandelen we in een fantastisch september zonnetje langs
de baan, waar een aantal snelheidsmaniakken zich laat gaan ( wat zou ik dat ook graag eens doen!). De weg is zwart
en de duinen zijn wit. Ooit een Punto het van een Porsche zien winnen?
Het valt mij op dat het nieuwe asfalt er werkelijk hetzelfde uitziet als hetgeen onlangs op de weg
Aalsmeer -De Kwakel is aangebracht. Zou er soms ............?
Dirk had er zichtbaar moeite mee om ons in het gareel en bij elkaar te houden. De Securitity Car kwam onze
richting uit en een als brandweerman uitgedoste meneer kwam ons vertellen dat dit echt niet kon. Dirk wierp zich op
als groepsleider en omdat we héén gekomen waren mochten we ook weer terug.
We zwaaien de Deskundigen gedag. Eindelijk mogen we naar de kroeg, Daar sta ik in m'n korte rokje en op hoge
hakken tussen de gelederde coureurs en de pitspoezen. Ik heb me altijd al snel aan de omstandigheden kunnen
aanpassen, maar deze connectie ging me toch wel wat te ver.
Je praat over je werk, je ambities, verhuisplannen en de gezinssamenstelling en met het verstrijken van de tijd
zie je steeds meer bekende gezichten en mis je er ook steeds meer. Omdat ik kort geleden een architectenbureau ben
gestart, blijken een groot aantal mensen ineens verbouwingsplannen te hebben. Komt dat even goed uit!
Enfin, alle gekheid op een stokje. Het was erg gezellig de oud- tot zeer oude studenten op locatie te ontmoeten. We hebben weer een groot aantal leuke mensen gesproken, waarvan we hopen dat zij en zij die er door omstandigheden niet waren ( waarvoor deze maal begrip) op de volgende excursie (wel) weer verschijnen. Dus heren (waar blijven de dames?) tot de volgende keer!
Yolanda Buis